پارانشیم

پارانشیم یا پارنکیما (به انگلیسی Parenchyma) از ریشه یونانی παρέγχυμα - parenkhuma بمعنی ذات و جرم اصلی هر چیز و تنه و ماده احشایی^[۱] برای شرح و توضیح جوهره و بن مایه یک ماده و یا بافت، استفاده میگردد. این واژه نه تنها در سلولهای گیاهی، بلکه در سلول و بافتجانوری و بافت زمینه هم کاربرد فراوان دارد.

در بافت جانوری

پارانشیم یک ارگان (اندام) جانوری، بخش عملگر و کارای آن، محسوب میگردد و نقطه مقابل بافت پیوندی را در یک اندام تعریف میکند که بعنوان بستره پارانشیم را حمایت میکند.
در سرطان، پارانشیم همان سلولهای جهش یافته از یک ریشه و مبدا را شامل میگردد حال آنکه استروما، بافت پیوندی و سلولهای آن است که این پارانشیم را احاطه کرده است.
لازم به یادآوری است که در امبریولوژی پستانداران، سه لایه ساختاری اندودرم(لایه داخلی) و مابین این دو مزودرم قرار دارد. با توجه به این سه لایه بنیادی، پارانشیم بیشتر اندامها یا از اکتودرم(مغز و پوست از این لایه بوجود می آیند) بوده و یا از اندودرم (ششها و کبد و اعضای گوارشی از این لایه بوجود می آیند) میباشند.
پارانشیم تعداد کمی از اندامها مانند کلیه و قلب، از مزودرم تشکیل میگردد درحالیکه استرومای تمامی ارگانها از مزودرم بوجود می آیند.

• پارانشیم چند اندام مختلف:^[۲]

در بافت گیاهی

سلولهای پارانشیمی، سلولهایی با دیواره نازک و سلولزی دارند و دارای فضای بین سلولی زیاد می باشند . از نوع بافت زمینه میباشند که تنه و جسم اصلی بیشتر ساختارهای غیر چوبی (گاهی دیواره های سلولی آنها چوبی میشود) در گیاهان را شامل میگردد.بعضی از سلول های این بافت می توانند کلروپلاست داشته باشند و فتوسنتز انجام دهند که به آنها کلرانشیم می گویند ( مثل سلول های میانبرگ ) بعضی دیگر از سلول های این بافت می توانند موادی را در خود ذخیره کنند مثل بافتی از سیب زمینی که نشاسته را در خود ذخیره می کند . بعضی از سلول های بافت پارانشیم می تواند موادی را ترشح کنند . در ضمن این سلول ها دارای لان می باشند